Polski Związek Esperantystów (PZE) został oficjalnie zarejestrowany jako legalna organizacja na początku 1948 r. i stał się — szczególnie od lat pięćdziesiątych — jedną z wielu półautonomicznych przestrzeni, w ramach której obywatele mogli cieszyć się stosunkowo dużą wolnością osobistą. Polscy esperantyści wykorzystywali tę „przestrzeń esperanto” do poszerzania swojej wiedzy o świecie, korespondowania z ludźmi mieszkającymi poza Polską, podróżowania, spotykania się z cudzoziemcami przebywającymi w kraju, utrzymywania kontaktów towarzyskich z podobnie myślącymi osobami. Spotykali się oni w lokalnych klubach, na obozach letnich, kursach językowych, wykładach, a także łączyli się ze sobą dzięki lekturze esperanckich publikacji.
Dodaj komentarz